Hayatımın en zor dönemlerinden birini yaşıyorum. Gerek iş hayatı olsun gerek......
İş hayatının zorluklarını yavaş yavaş öğrenmeye başlıyorum hatta öğrendim diyebilirim ilk öğrendiğim şey öğrencilik hayatının iş hayatının yerini tutamaması. Şimdiden bunu düşünüyorsam çaylakken çalışınca, tamamen düşünmek bile istemiyorum. Bunu hayatım boyunca sölemek istemezdim ama öğrencilik gibiside yokmuş be abi nediyim ki ben artık gerçek bu'dur diyorum sadece..
Bugün çok zor bi dönemin evresinden geçtim diyebilirim eve geldiğimde iş çıkışı kapının kilidinin yerinde olmadığını gördüm ve şaşırdım şoke oldum komşuya haber verdim hırsız mı girdi falan gibisinden diye ama inanmakta zorluk çekiyoruz doğup büyüdüğüm yer 20 yıl oldu ve ilk kez böyle birşeyle karşılaşıyorum garipsedim. Neyse çilingir çağırdıkta bi baktım evde iki plazma tv, bir camera, bir jimnastik aleti ve bir nargile yok olmuş. Hırsızlar heryeri dağıtmışlar ailemin evlilik cüzdanından tut dikiş kutusuna kadar. Fakat baza altında bulunan altınlara ve babamın silahına dokunmamışlar hatta bazayı hiç kaldırmamışlar, bir tek bazayı nedeni anlayamadım hala. Garip bi durum ama o kadar çok beddua ettim ki iki yakaları bir araya gelmez inşallah kefenleri çıkar bu kadar diyorum Allahlarından bulsunlar nediym ki.. Olay yerine kısa zamanda olay inceleme ekibi geldi parmak izleri falan filan alındıktan sonra bakalım Allah kerim diyelim bekliyoruz. ( çok beklemeyelim de)
Ama çok sinirli ve üzgünüm çünkü geldiğimde gördüğümde evi ufak bi şoka girdim hüngür hüngür ağladım ve yalnızım ailem yazlıkta olduğundan.
Şimdi haftasonu için ailemin yanına gitcem kafamı dinlicem onlarda korktular çünkü.
Yalnız şuanda yine evde yalnızım ve korkmuyorum kendimi bu cesaretimden dolayı tebrik ederim diyerek yazımın sonuna noktayı yapıştırıyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder