Kafayı yedim sanki paranoyak mıyım neyim anlamadım ki?

Bugün takıntılarımdan bahsetmek istiyorum.
Şimdi ben öyle bir takıntılıyım ki Allaaaaaaaaaaaaaaaahh yani bir bilseniz kafayı yeriz hep birlikte çünkü ben bile inanamıyorum kendime.. çok samimiyim yani sonuca ulaşamamak bana en çok koyan şeydir hayatta, kafamdaki sorulara cevap bulamamak..
Her insanın yanında bir tane güzin ablası olur benimde yanımda herzaman sırlarımı paylaşabileceğim bitanem cancağızımın içi kürdanım var öyle dicem bundan sonra adı kürdan olsun çıtı pıtı çünkü. zaten benziyor da hık demiş burnundan düşmüş sanki.. :P
neyse konuyu dağıtmayalım nediyorduk, şimdi ben öyle kafama takılan şeylerden bahsediyorum ki bu kürdanıma artık gına geldi gerçek güzin abla olsa dayanamaz o derece.. sabah öğle ikindi akşam yatsı vs.. arada kalan boşluklardan hiç bahsetmiyorum bile taktım ya kafaya tamam yani karşımdaki insan bitti, bi de hırsımı alamadığımda bu yıllarca da sürebiliyor.. tabi bu da kürdanımın sağlığı açısından pek de yararlı olmuyormuş gördüğüm kadarıyla çünkü biliyorum ki bokunu çıkarıyorum bazen paranoyak oldum artık.. bu bir gerçek itiraf ediyorum yani ama napayım ki taktım kafaya işte, artık kürdanım da benden şüphelenmeye başlayıp sen delisin tımarhaneye yatmalısın demeye başladı ki belkide haklı.. :P Yok yok şaka yapıyorum Allahıma şükürler olsun ki yemedim kafayı daha ama yemek üzereyim de diyebilirim..

Şaka maka biyanada ben bu takıntımı nasıl yenerim acaba acayip takıntılıyım.. ve karşımdaki insandan o kadar çok şüpheleniyorum ki güvensizlikten olsa gerek. kafamda saçma sapan hikayeler kurup sonrada yazıp çizip oynayabiliyorum yazıyorum resmen cidden yazıyorum yani bu şizofrene giriyor aslında ama biliyorum ki öylede değilim peki neden böyle davranıyorum acaba?.. kürdanımada sorunca hayretler içersinde kalıyor tabi napsın ki o da kafayı üşütmeye başladı artık yavaş yavaş yanımda..

Mesela bir gün kürdanımdayım sohbet ediyoruz. iki kız bir araya gelince nelerden bahsedildiğini bilirsiniz herhalde. zaten o gece intihara teşebbüsde bulunuyordu az kalsın canımın içi benim yüzümden nerdeyse.. herneyse öyle bir hikaye kurdum ki kafamda bir türlü güvenemediğim kişiye karşı, kürdanımda şaşırdı kaldı bende tabi.. ve sonundaki bomba ise benim olayın sonunda gerçekte olmayan bu olaya kafamda kurduktan sonra inanıp,ağlayıp zırlayıp, üzülmemdi, kendimi yıpratmamdı. bu da ayrı bi vaka tabi.. manyak mıyım neyim sanki? olmayan şeyin neyine üzlüyorsam neye kime?

Bu yazıyı da zaten müstakbel kürdanımın bana" sen valla kafayı yedin" demesi üzerine yazdım Allah razı olsun çok çekiyor kızcağız beni yerini kimse tutamaz çünkü diğer arkadaşlarım pess ettiler artık benden, seviyorum ulan seni ablam benim yerim senii :)