Yoruldum artık

İçim dolu haykırmak bağırmak çağırmak istiyorum ama ne çare.. o kadar doluyum ki fakat nedense olaylar karşısında sus pus olmak zorunda hissediyorum kendimi ve kalıyorum da
neden peki?
belki korku belki de çaresizlik..
peki korku neden? beni böyle korkutan şey ne olabilir bide bunu anlayabilsem..
aylardan beri başımdan geçen bir olaya neden hala susuyorum konuşamıyorum bilmiyorum ama o kadar doluyum ki konuşmak ne ki haykırmak bağırmak çağırmak istiyorum çünkü damarıma yeteri kadar basıldı ve ben hala konuşmakta güçlük çekiyorum..
bu kadar aciz miyim peki? elbette hayır ama neden böyle hissediyorum bu kanıta vardım şimdi. belki de hakkettiğimden fazla değer verdiğim içindir kimbilir?
bundan bile emin değilim hala gerçekten değer verebiliyor muyum bunca yapılan haksızlığa ramen..
hergün yeni bişeyler duymak kadar üzücü olan birine nasıl değer verebilirim oysaki,
üzülüyorum hemde çok doğru yer doğru zamanda konuşcam belki ama..

o doğru yer o doğru zaman nezaman peki? bunu hiç düşündüm mü elbette, aylardır da hala düşünmekteyim ama ne yazık ki sonuca ulaşamıyorum nereye kadar böyle gitcek peki?

çok yoruldum hemde çok hayatımda hiç bu kadar kendimi çaresiz ve kötü hisetmemişimdir hemde hiç.. haketmediklerimi yaşıyorum çünkü, son derece üzgünüm..

Zaten Leman Sam'a sardım bu aralar paso onu dinliyorum arka fon müziği olaraktan hayatımın :P

Yeter yeter söyleme artık
Kelimeler kanatır yarayı
Gözlerin anlatıyor
Mutlu aşk yoktur
Sus söyleme her şey ortada artık